مدیریت و پرستاری

فرایند پرستاری در افزایش فشار خون:

تشخیص های پرستاری:

1-    اضطراب و ترس در رابطه با تصویر ذهنی از خود

2-    اختلال در آرامش بدلیل سردرد

3-    تغییر در پرفوزیون بافتی بدلیل کاهش برون ده قلب

4-    ناتوانی در مراقبت از خود در رابطه با ترس از بروز حمله قلبی

5-    عدم تحمل فعالیت در رابطه با کاهش برون ده قلب

 

اقدامات و تدابیر در رابطه با:

1) اضطراب و ترس در رابطه با تصویر ذهنی از خود:

* بیمار را نسبت به محیط بیمارستان، ابزارها و روش های درمانی آشنا کنید.

* پرسنلی که مسئول مراقبت از بیمار هستند را به او معرفی کنید.

* بیمار را مطمئن کنید که پرستاران همیشه در دسترس او هستند.

* بیمار را تشویق به بیان ترس ها و علت اضطراب خود کنید.

* در صورت امکان روش های آرامسازی را به بیمار آموزش دهید.

* اثرات درمانی و عوارض داروهای ضداضطراب را در بیمار بررسی کنید.

 

2) اختلال در آرامش بدلیل سردرد:

* علائم غیرکلامی سردرد مثل فشار دادن سر، اجتناب از نور و صدا و مشت کردن دستها را بررسی کنید.

* اقداماتی جهت کاهش مقاومت عروق و کنترل هایپرتانسیون انجام دهید.

* اقداماتی جهت به حداقل رساندن تحریکات محیطی مثل ملایم کردن نور، ایجاد یک محیط آرام، محدود کردن ملاقاتی ها

* اقدامات غیر دارویی مثل ماساژ پشت و گردن، بالا بردن سر، استفاده از روش های آرام سازی

* اثرات درمانی و عوارض داروهای مسکن را روی بیمار بررسی کنید.

* در صورت عدم تسکین سردرد با پزشک مشورت کنید.

 

3) تغییر در پرفوزیون بافتی بدلیل کاهش برون ده قلب

* علائم و نشانه های اختلال در پرفوزیون بافت مغز مثل سرگیجه، سنکوب، کاهش سطح هوشیاری، تشنج را بررسی کنید

* علائم و نشانه های دیسترس تنفسی نظیر تنفس تند و سطحی، سیانوز، بی قراری را بررسی کنید.

* علائم و نشانه های کاهش در جریان خون شریانی نظیر افزایش درد هنگام ایستادن و کاهش آن هنگام فعالیت

* علائم و نشانه های ترومبوفلیت و اختلال در گردش خون وریدی نظیر حساسیت و درد انتهای گرفتار، گرمی، قرمزی

 

4) ناتوانی در مراقبت از خود بدلیل ترس از بروز حمله قلبی

* میزان توانایی های بیمار را در رابطه با مراقبت از خود بررسی نکنید.

* عواملی را که می توانند روی توانایی های بیمار تاثیر بگذارند مثل خستگی، درد، ضعف بررسی کنید.

* بیمار را تشویق کنید تا جای ممکن بدون تکیه به دیگران فعالیت روزمره را انجام دهد.

* وسایل مورد نیاز بیمار را در دسترس او قرار دهید.

* به بیمار زمان کافی برای انجام فعالیت بدهید.

* در فعالیت هایی که بیمار توانایی انجام آنرا ندارد به او کمک کنید.

 

5) عدم تحمل فعالیت در رابطه با کاهش برون ده قلب

* بیمار را تشویق به انجام فعالیت همراه با افزایش دوره های استراحت نمایید

* سر و صدا و فعالیت های محیطی را به حداقل برسانید.

* تعداد ملاقاتی ها و طول مدت ملاقات را محدود کنید.

* در صورت نیاز به بیمار جهت انجام مراقبت از خود کمک کنید.

* وسایل و ملزومات بیمار را در دسترس او قرار دهید.

* از بیمار بخواهید هر 2 ساعت یکبار ورزش های تنفسی را انجام دهد.

* در صورت نداشتن منع، سر تخت را بالا ببرید.

* در صورتی که علائم و نشانه های عدم تحمل فعالیت پیشرفت نمود و رو به وخامت گذاشت به پزشک مشورت کنید.

 

 

 

فرایند پرستاری در هپاتیت:

تشخیص های پرستاری:

1) افزایش درجه حرارت بدن در رابطه با افزایش ریت متابولیسم

2) اختلال در آرامش بدلیل تهوع و استفراغ

3) تغذیه کمتر از نیاز بدن در رابطه با بی اشتهایی در نتیجه کاهش فعالیت و یبوست

4) اختلال در تعادل آب و الکترولیت ها در رابطه با افزایش دفع مایعات بدلیل استفراغ

5) تغییر در تصویر ذهنی فرد از خود در رابطه با تغییر در ظاهر فرد

 

اقدامات و تدابیر در رابطه با:

1) افزایش درجه حرارت بدن در رابطه با افزایش ریت متابولیسم:

* درجه حرارت بیمار را هر 3 ساعت و یا در صورت لزوم کنترل کنید.

* لباس ها و روانداز بیمار را براساس دمای محیط انتخاب کنید.

* بیمار را پاشویه دهید و یا حمام در تخت بدهید.

* ترشحات ریوی بیمار را کنترل کنید و تخلیه کنید.

* در صورت باقی ماندن درجه حرارت کمتر از 8/37 با پزشک مشورت کنید.

 

اختلال در آرامش بدلیل تهوع و استفراغ

* اقداماتی جهت کاهش تجمع مایع و گاز در روده و معده بعمل آورید.

* مناظر و بوهای نامطبوع را از محیط اطراف بیمار حذف کنید.

* بعد از هر بار فیزیوتراپی ریه، به بیمار دهانشویه بدهید.

* سطح الکترولیت های خون را کنترل کنید.

* هنگام شروع تغذیه از راه دهان تغذیه را با مایعات صاف شده به مقدار کم و در دفعات بیشتر شروع کنید.

* اثرات درمانی و عوارض داروهای ضداستفراغ را مورد بررسی قرار دهید.

* در صورت تداوم تهوع و استفراغ با پزشک مشورت کنید.

 

3- تغذیه کمتر از نیاز بدن در رابطه با بی اشتهایی در نتیجه کاهش فعالیت و یبوست

* قبل از شروع تغذیه مراقبت های لازم از دهان بیمار را بعمل آورید.

* جهت تامین علائق و نیازهای غذایی بیمار، با متخصص تغذیه مشاوره کنید.

* به منظور تحمل بهتر رژیم های کم نمک، از سبزی، ادویه جات، آبلیمو، ترش و ماست استفاده کنید.

* زمان کافی جهت تغذیه به بیمار بدهید.

* بیمار را تشویق کنید غذا را به دقت جویده، روی عمل بلع خود تمرکز داشته باشد.

* به بیمار آموزش دهید تا یکساعت قبل و بعد از مصرف قرص آهن و یا غذاهای آهن دار از مصرف موادی که جذب آهن می کنند مثل شیر، حبوبات خودداری کند.

 

4- اختلال در تعادل آب و الکترولیت ها در رابطه با افزایش دفع مایعات بدلیل استفراغ

* تهوع و استفراغ بیمار را کنترل کنید.

* روزانه حداقل 2500 میلی لیتر مایع به بیمار بدهید.

* در صورت اجازه مصرف غذا از راه دهان بیمار را تشویق به مصرف مواد حاوی سدیم و پتاسیم بالا نمائید

 

5- تغییر در تصویر ذهنی از خود در رابطه با تغییر در ظاهر فرد:

* با تشویق بیمار به صحبت کردن و بیان احساساتش، میزان اختلال در تصور ذهنی را به بیمار برآورد کنید.

* سوء تغذیه های بیمار را در مورد محدودیت های آینده در فعالیت های جسمانی شناسایی کنید.

* بیمار را تشویق به ملاقات با اطرافیانش کنید.

* بیمار را تشویق کنید به فعالیت های اجتماعی خود بپردازد

* در صورت وخیم تر شدن وضع بیمار با روان پزشک مشورت کنید.

نارسایی قلب:

نارسایی قلب که اغلب نارسایی احتقانی قلب (CHF) نیز نامیده میشود. وضعیتی است که در آن قلب قادر به پمپ خون برای تامین نیاز بافتها به اکسیژن و مواد غذایی نمی باشد. اصطلاح نارسایی و احتقانی قلب بیشتر برای مواردی است که نارسایی قلب بطور اختصاصی در بطن چپ یا بطن راست ایجاد می گردد.م

 

تشخیص های پرستاری:

1-عدم تحمل فعالیت به علت خستگی وتنگی نفس ناشی از کاهش برون ده قلب

2- اضطراب به علت تنگی نفس و بیقراری ناشی از کاهش اکسیژناسیون

3- اختلال در پرفوزیون بافتی – محیطی به علت رکود خون در سیاهرگها

4- احتمال ناآگاهی درباره مراقبت از خود به علت عدم قبول تغییرات لازم در نحوه زندگی کردن

5- افزایش حجم مایع به دلیل دریافت یا احتباس زیاد سدیم/ مایع ناشی از HF و درمان دارویی

 

اقدامات پرستاری:

1- عدم تحمل فعالیت بعلت خستگی و تنگی نفس ناشی از کاهش برون ده قلب:

استراحت: استراحت جسمی و روانی بیمار هر دو دارای اهمیت هستند استراحت موجب کاهش کار قلب، افزایش ذخیره عملی قلب و کاهش فشار خون می شود. پیش از انجام فعالیت های بدنی توصیه های زیر را عادت کند. با چند دقیقه گرم کردن بدن فعالیتها را شروع کند – از انجام فعالیتهای جسمی در محیط هوای بسیار گرم سرد یا مرطوب اجتناب کند – دو ساعت بعد از خوردن غذا پیش از انجام فعالیت جسمی منتظر بماند – در صورت بروز تنفس کوتاه – درد یا گیجی فعالیت را متوقف سازد فعالیت را با کاهش دما و دوره کاهش دما پایان بخشد.

وضعیت بدنی بیمار: قسمت بالای بستر را می توان 20 تا 30 سانتی متر بالا آورد یا بیمار در صندلی راحتی بنشیند در این وضعیت بازگشت خون سیاهرگی به قلب و ریه ها کم میشود. پرخونی ریه کاهش می یابد. مبتلایان به     کنار تخت می نشینند و پاهای خود را روی صندلی می گذارند.

2- کنترل اضطراب: بیماران مبتلا به نارسایی قلب بدلیل ناتوانی در برقراری اکسیژناسیون کافی دچار بیقراری و اضطراب می شوند و این علائم درد شب تشدید تر می شود. بالا قرار دادن سر در بستر و روشن کردن چراغ خواب سودمند هستند حضور فردی از خانواده باعث دلگرمی بیماران میشود. در جریان مراحل حاد اختلال تنفسی برای کم کردن فعالیت تنفسی و راحتی بیمار اکسیژن تجویز میشود. گاهی تجویز مرفین با مقدار کم برای بر طرف کردن تنگی نفس شدید مفید است بیماری که مایل به خروج از بستر در هنگام شب است باید به شکل مناسبی در صندلی راحتی بنشیند با بهبود گردش خون مغزی سیستمیک، کیفیت خواب بیمار نیز بهتر خواهد شد.

 

3- دستیابی به پرفوزیون کافی بافتی: کاهش پرفوزیون بافتی در نارسایی قلب نتیجه سطوح ناکافی اکسیژن در گردش خون، رکود خون در بافتهای محیطی است. ورزش ملایم روزانه جریان خون به بافتهای موضعی را افزایش میدهد. اکسیژناسیون کافی و برقراری مناسب جریان ادرار نیز به پرفوزیون بافتی کمک میکند. دیورز موثر حالت رقیقی خون را کم می کند و به این ترتیب ظرفیت حمل اکسیژن توسط سیستم عروقی را افزایش میدهد. استراحت کافی برای برقراری برون ده قلبی کافی اهمیت اساسی دارد.

4- تدابیر درمانی در حجم مایعات:

بیماران مبتلا به HF شدید تحت درمان با دیورتیک داخل وریدی قرار گرفته اما در صورت وجود علایم کمتر شدید ممکن است داروهای دیورتیک خوراکی دریافت نمایند. دیورتیک خوراکی را باید صبح زود داد تا مانع استراحت در طول شب نگردد. پرستار وضعیت مایعات بدن را به دقت از طریق سمع ریه ها، مقایسه وزنهای روزانه بدن، کمک به بیمار در رعایت رژیم غذایی کم سدیم بر طبق برچسب های مواد غذایی و اجتناب از مواد غذایی آماده تجاری بررسی بکند. به دلیل کاهش جریان خون در نواحی دارای ادم، خطر صدمه پوستی بالا میرود. به همین دلیل پرستار شکنندگی پوست را بررسی کند. اگر بیمار مایعات داخل وریدی دریافت میکند. میزان مایع مورد نیاز بدقت کنترل شود.

5- آگاهی در مراقبت از خود:

آموزش بیمار برای درگیر کردن بیمار در اجرای برنامه درمانی در درک و رعایت بیمار، موثر است. عود مجدد بیماری، بستری شدنهای غیرضروری و کاهش امید به زندگی زمانی که بیمار توصیه های درمانی را رعایت نمی کند رخ میدهد. بیمار و اعضای خانواده به حمایت نیاز دارند و باید آنها را به گفتن سئوالات تشویق نمود به گونه ای که آنها آگاه شوند و درکشان افزایش یابد. برنامه درمانی براساس خواسته های بیمار باشد نه آنچه که پزشک با سایر اعضای گروه مراقبت بهداشتی فکر میکند نیاز است نهایتاً پرستار نیاز است. بیمار و اعضای خانواده را متقاعد کند که پایش و علایم و وزن روزانه، محدودیت دریافت سدیم، اجتناب از مصرف زیاد مایعات، پیشگیری از عفونت، اجتناب از مواد محرک (مثل الکل، تنباکو) شرکت در ورزش بطور منظم همگی در پیشگیری از تشدید نارسایی قلب کمک کنند. هستند.

 

آنژین صدری:

آنژین صدری، سندرمی بالینی است که با حملات درد با فشار در قسمت قدامی قفسه سینه مشخص میشود. علت آنژین صدری ناکافی بودن جریان خون کرونری است که در نتیجه اکسیژن کافی به میوکارد نمی رسد. به عبارتی نیاز به اکسیژن بیش از عرضه آن است. آنژین صدری در اثر بیماری آترواسکروزی قلب ایجاد میشود و همیشه با انسداد قابل توجه یکی از سرخرگهای کرونر همراه است.

 

تشخیص های پرستاری:

1- اختلال در خونرسانی میوکارد، ثانویه نسبت به CAD که به صورت درد قفسه سینه بروز میکند.

2- اضطراب در ارتباط با ترس از مرگ

3- کمبود آگاهی در مورد ماهیت بیماری زمینه ای و روشهای پیشگیری از عوارض

4- عدم رعایت برنامه درمانی بعلت عدم پذیرش لزوم تغییر در شیوه زندگی

 

اقدامات پرستاری:

1- تسکین درد:

در صورت شکایت بیمار از درد پرستار باید اقدامات فوری بعمل آورد در هنگام بروز درد، بیمار دست از فعالیت بکشد و در حالت نشسته و یا نیمه نشسته قرار گیرد. علائم حیاتی اندازه گیری شود. EKG گرفته شود. قطعه ST و تغییرات موج T بررسی شود. TNG زیرزبانی به بیمار داده شود اگر درد بیمار تغییر نکرد یا کم شد ولی از بین نرفت میتوان تجویز TNG را سه بار تکرار کرد و هر بار فشار خون سرعت ضربان قلب و در صورت لزوم قطعه ST بررسی شود. اکسیژن از راه بینی با 5-4 لیتر در دقیقه داده می شود. در صورتیکه درد بیمار شدید بود و بعد از اقدامات مذکور باز هم ادامه یافت باید بیمار به بخش مراقبت ویژه انتقال داده شود.

بیمار بایستی مجموعه علائم را بشناسد و از انجام فعالیتهایی که باعث درد آنژینی می شوند مانند ورزش ناگهانی، راه رفتن در مقابل باد، تماس با سرما، هیجان عاطفی و غیره خودداری کند. مطلوب است که بیمار در تمام طول روز برای انجام کارها عجله نکند و کارهای خود را با تامل انجام دهد. از تماس با سرماخودداری کند از استعمال دخانیات، پرخوری خودداری کند. از داروهایی که بدون نسخه پزشک فروخته میشود بخصوص قرصهای غذایی، داروهای ضداحتقان بینی و سایر داروهای حاوی موادی که سرعت ضربان قلب و فشار خون را افزایش میدهند نباید استفاده کرد.

2- کاهش اضطراب:

بیماران مبتلا به آنژین اغلب نقش خویش را در اجتماع و فامیل از دست میدهند. آنها ممکن است از دردی که احتمالاً به MI یا مرگ می انجامد بترسند. روشهای متفاوت کاهش تنش باید برای بیمار توضیح داده شود. تنها نگذاشتن بیمار در به حداقل رساندن ترس از مرگ بیمار بسیار مهم است.

3- درک ناخوشی و اجتناب از عوارض:

آموزش به بیمار مبتلا به آنژین صدری طوری طراحی می شود که او را با ماهیت اساسی ناخوشی خود آشنا کند و حقایق لازم برای تغییر عادات زندگی به شکلی که تعداد و شدت حملات آنژینی را کاهش بدهد را برای او روشن کند. پیشرفت بیماری زمینه ای را به تاخیر بیندازد و در صورت امکان او را از بروز سایر عوارض محافظت کند. طرح آموزشی بیمار باید طوری تنظیم شود که بیمار و خانواده بتواند ماهیت بیماری را توضیح دهند و علائم ایسکمی میوکارد را تشخیص دهند. فعالیتهای لازم را هنگام پیشرفت درد بیان کنند و درباره روشهای پیشگیری از بروز درد و پیشرفت CAD بحث نمایند. اهداف طرح آموزشی کاهش تعداد دفعات و شدت حملات آنژینی به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری زمینه ای در صورت امکان، و تهیه یک طرح محافظت کننده از سایر عوارض بیماری میباشد.

4- مراقبت مداوم:

تریاژ و سطح بندی مداخلات در زمان مناسب در مراقبت منزل توسط پرستار فراهم شود پرستار در تعیین برنامه و حفظ برنامه پیگیر درمان، شامل آزمونهای دوره ای خون، EKG کمک می کند. برنامه مراقبت از خود با مشارکت بیمار و سایرافراد نزدیک بیمار تدوین میشود. فعالیت ها باید طوری برنامه ریزی شوند که تعداد حملات آنژین صدری به حداقل ممکن برسند. بیمار باید درک کند هرگونه درد که با این روشهای معمول برطرف نشوند باید در نزدیک ترین مرکز فوریتها تحت درمان قرار بگیرد.